با هم انواع امنیت شبکه را بشناسیم!

زمان تخمینی مطالعه: 14 دقیقه

چشم انداز دیجیتال مملو از تهدیدات سایبری در حال تحول است که هدف آنها برهم زدن تداوم کسب و کار سازمان‌ها است. این محیط به این معنی است که حفظ امنیت شبکه جزء ضروری هر استراتژی امنیتی موفق است. این مقاله همه چیزهایی را که باید در مورد امنیت شبکه، عناصر آن و انواع امنیت شبکه که سازمان‌ها باید برای محافظت از عملکرد خود استفاده کنند، تشریح می‌کند.

امنیت شبکه چیست؟

انواع امنیت شبکه مجموعه‌ای از سیاست‌ها است که برای محافظت از یکپارچگی، محرمانه بودن و دسترسی به شبکه‌های رایانه‌ای و داده‌های موجود و انتقال آن‌ها طراحی شده‌اند. این مفهوم متکی به فایروال‌هایی است که به عنوان مانع بین شبکه‌های قابل اعتماد و غیرقابل اعتماد عمل می‌کنند، سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) و سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) که ترافیک را برای فعالیت‌های مشکوک نظارت می‌کنند و آنها را مسدود می‌کنند. علاوه بر این، شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) و نرم‌افزار آنتی ویروس، یک لایه امنیتی اضافی در برابر تلاش‌های مضر برای نفوذ به شبکه فراهم می‌کنند.

سه عنصر امنیت شبکه چیست؟

انواع امنیت شبکه در حالت کلی شامل سه جزء اساسی است:

• امنیت شبکه سخت افزاری: این مفهوم شامل دستگاه‌های فیزیکی می‌شود که از شبکه‌های رایانه‌ای محافظت و نظارت می‌کنند، مانند فایروال‌ها، روترها و لوازم امنیتی شبکه (NSA).
• امنیت شبکه نرم افزاری: شامل برنامه‌هایی می‌شود که از زیرساخت شبکه محافظت می‌کنند، مانند برنامه‌های آنتی ویروس، نرم‌افزارهای رمزگذاری، و ابزارهایی برای تشخیص و پیشگیری از نفوذ.
• امنیت شبکه ابری: این نوع شامل اقدامات و فناوری‌هایی است که از محیط‌های رایانش ابری محافظت می‌کنند، مانند کنترل‌های دسترسی ایمن و شناسایی تهدید و استراتژی‌های کاهش.

لیست انواع امنیت شبکه

در حالت کلی لیست انواع امنیت شبکه به شکل زیر است:

– فایروال‌ها

فایروال‌ها به عنوان یک مانع بین شبکه‌های داخلی امن و شبکه‌های خارجی غیرقابل اعتماد عمل می‌کنند. آنها ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کنند تا فقط ترافیک قانونی از آن عبور کند. این کار از طریق فیلتر کردن بسته‌ها انجام می‌شود، جایی که فایروال تکه‌های کوچک داده (بسته‌ها) را در برابر مجموعه‌ای از فیلترهای از پیش تعیین شده بررسی می‌کند. 3 نوع فایروال وجود دارد:

• مبتنی بر سخت افزار: که یک لایه حفاظتی قوی در محیط شبکه ارائه می‌دهد.
• مبتنی بر نرم‌افزار: که کنترل امنیتی دقیق‌تری را در سطح میزبان ارائه می‌کند.
• ترکیبی از هر دو

فایروال‌ها نقش مهمی در حفظ امنیت پویا در کل زیرساخت شبکه دارند. آنها وقتی با VPN ترکیب می‌شوند که از دسترسی از راه دور پشتیبانی می‌کنند و IPS که تهدیدها را شناسایی و مسدود می‌کند، به خوبی کار می‌کنند.

– نرم افزار آنتی ویروس و ضد بدافزار

نرم افزارهای آنتی ویروس و ضد بدافزار از رایانه‌ها و شبکه‌ها در برابر نرم افزارهای مخرب مانند ویروس‌ها، کرم‌ها، تروجان‌ها، باج افزارها، جاسوس افزارها و غیره محافظت می‌کنند و یکی از مهمترین انواع امنیت شبکه می‌باشد. این ابزارها با تجزیه و تحلیل رفتار و ویژگی‌ها، سیستم‌ها و فایل‌های رایانه‌ای را برای شناسایی نرم افزارهای مخرب اعم از شناخته شده و ناشناخته اسکن می‌کنند. . آنتی‌ویروس‌های مدرن برای اسکن سیستم‌ها در پس‌زمینه و شناسایی و خنثی کردن تهدیدها در حین وقوع، ساخته شده‌اند، و بدون تأثیر قابل توجهی بر عملکرد، هشدارهای بلادرنگ ارائه می‌دهند. آنتی ویروس‌ها و نرم افزارهای ضد بدافزار امروزی خدمات بیشتری را ارائه می‌دهند، که شامل موارد زیر است:

• اسکن ایمیل، که ایمیل‌ها را برای یافتن لینک‌ها و پیوست‌های مشکوک اسکن می‌کند.
• محافظت از وب برای جلوگیری از دسترسی کاربران به وب سایت‌های مضر.
• اسکن آسیب پذیری، که نقاط ضعیف را در شبکه‌ها و سیستم‌ها شناسایی می‌کند.
• محافظت از باج افزار برای محافظت از کاربران در برابر حملات رایج باج افزار.

– سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS)

سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) حملات سایبری را در زمان واقعی شناسایی و از آن جلوگیری می‌کند. آنها جریان‌های ترافیک ورودی را برای شناسایی آسیب پذیری‌ها قبل از اینکه مجرمان سایبری بتوانند از آنها سوء استفاده کنند، بررسی می‌کنند. IPS طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های مخرب مانند حملات انکار سرویس (DoS)، حملات brute force، کرم‌ها و ویروس‌ها را شناسایی می‌کند.

راه حل‌های IPS بر چندین راه حل پیشرفته از جمله تشخیص مبتنی بر امضا تکیه دارند. این ابزار ترافیک شبکه مشاهده شده را با پایگاه داده امضاهای تهدید شناخته شده مطابقت می‌دهد. تشخیص مبتنی بر ناهنجاری از یادگیری ماشین برای درک رفتار عادی شبکه و انحرافات پرچم استفاده می‌کند. هنگامی که یک تهدید را شناسایی کرد، IPS اقدامات فوری انجام می‌دهد، که می‌تواند شامل مسدود کردن تمام ترافیک، تنظیم مجدد اتصالات و هشدار به مدیران شبکه باشد.

– شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN)

VPN ها برای امنیت شبکه حیاتی هستند زیرا اتصال ایمن و رمزگذاری شده را روی یک شبکه بالقوه ناامن فراهم می‌کنند و نقش مهمی در دسته انواع امنیت شبکه بازی می‌کنند. آنها یک شبکه خصوصی از یک اتصال اینترنتی عمومی ایجاد می‌کنند تا آدرس IP کاربر را پنهان کنند و حریم خصوصی آنلاین را فراهم کنند. VPN ها به طور گسترده توسط افراد و شرکت‌هایی استفاده می‌شود که مایلند از فعالیت آنلاین خود در برابر شنود یا شنود محافظت کنند.

VPN ها با محافظت از داده‌های حساس در برابر تهدیدات خارجی، امنیت ضروری را برای شرکت‌هایی با نیروی کار راه دور فراهم می‌کنند. آنها از پروتکل‌های رمزگذاری و تکنیک‌های تونل زنی ایمن برای کپسوله کردن و رمزگذاری داده‌ها در حین انتقال استفاده می‌کنند و آنها را برای کاربران غیرمجاز غیرقابل دسترسی می‌کنند. علاوه بر این، VPN ها فراتر از محدودیت‌های جغرافیایی و فیلترهای شبکه هستند و به کاربران اجازه می‌دهند به محتوای مسدود شده در مناطق خود دسترسی داشته باشند.

– پیشگیری از اتلاف داده‌ها (DLP)

راه حل‌های پیشگیری از اتلاف داده‌ها برای جلوگیری از گم شدن، سوء استفاده یا دسترسی به اطلاعات حساس توسط کاربران غیرمجاز ضروری هستند. این فناوری‌ها داده‌ها را در حال استفاده، در حالت استراحت و در حال انتقال شناسایی، نظارت و محافظت می‌کنند تا به سازمان‌ها کمک کنند تا داده‌های مالی، اطلاعات شخصی یا مالکیت معنوی را ایمن کنند.

سیستم‌های DLP فعالیت‌های نقطه پایانی را نظارت و کنترل می‌کنند، جریان‌های داده را فیلتر می‌کنند و داده‌ها را در فضای ابری با راه‌اندازی خودکار هشدارها و رمزگذاری و مسدود کردن انتقال داده‌ها در صورت شناسایی نقض، ایمن می‌کنند. این ابزارها به ویژه در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض تصادفی داده‌ها به دلیل خطای انسانی مؤثر هستند. آنها همچنین بینش‌های ارزشمندی در مورد استفاده از داده و فعالیت کاربر ارائه می‌دهند و به پرسنل کمک می‌کنند تا برای خطرات آینده آماده شوند و کاهش دهند.

– امنیت ایمیل

امنیت ایمیل به اقداماتی برای ایمن سازی ارتباطات ایمیل، اولین محور حملات سایبری اشاره دارد. ابزارهای امنیتی ایمیل برای جلوگیری از فیشینگ، بدافزار و سرقت داده‌ها با فیلتر کردن ایمیل‌های دریافتی و خروجی طراحی شده‌اند. آنها تهدیدها را شناسایی کرده، از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری می‌کنند و با مسدود کردن هرزنامه‌ها، پیوست‌های مخرب و لینک‌ها به وب سایت‌های مضر، محرمانه بودن داده‌ها را حفظ می‌کنند.

امنیت ایمیل همچنین شامل محافظت از زیرساخت ایمیل از طریق رمزگذاری است که برای اطمینان از یکپارچگی و حفظ حریم خصوصی ارتباطات ایمیل ضروری است. ابزارهای امنیتی ایمیل مدرن از یادگیری ماشین و هوش مصنوعی برای شناسایی و پاسخگویی به تهدیدات مبتنی بر ایمیل آسانتر و سریعتر از همیشه استفاده می‌کنند.

– امنیت وب

امنیت وب یک جنبه حیاتی از حفاظت دیجیتال است که شامل محافظت از وب سایت‌ها، برنامه‌های کاربردی وب و سرویس‌های وب در برابر تهدیدات سایبری است. این سرویس تهدیدهایی مانند اسکریپت بین سایتی (XSS)، تزریق SQL، و حملات انکار سرویس (DoS) که منجر به دسترسی غیرمجاز، سرقت داده‌ها و اختلال در سرویس می‌شود را شناسایی می‌کند. امنیت وب تا حد زیادی به استفاده از فایروال‌های برنامه‌های کاربردی وب یا WAF ها، اسکن‌های مکرر آسیب پذیری، و احراز هویت قوی و اقدامات کنترل دسترسی متکی است.

امنیت وب به طور خاص بر ایمن سازی انتقال داده‌ها از طریق اینترنت از طریق پروتکل‌های رمزگذاری مانند SSL/TLS متمرکز است. این پروتکل‌ها ارتباط بین مرورگر کاربر و وب سرور را ایمن می‌کنند و از حفظ حریم خصوصی و یکپارچگی داده‌ها اطمینان می‌دهند. امنیت وب همچنین شامل نظارت و ثبت مداوم ترافیک وب و فعالیت کاربر برای شناسایی الگوهای رفتاری مشکوک است که نشان دهنده نقض احتمالی است.

– کنترل دسترسی به شبکه (NAC)

کنترل دسترسی شبکه (NAC) بر دسترسی به منابع شبکه نظارت می‌کند تا اطمینان حاصل کند که فقط دستگاه‌های مجاز می‌توانند به سیستم‌های شبکه دسترسی داشته باشند. این فناوری تمام دستگاه‌هایی را که تلاش می‌کنند به شبکه دسترسی پیدا کنند، فیلتر کرده و از اتصال دستگاه‌های آسیب‌پذیر جلوگیری می‌کند. برای این منظور، NAC هر دستگاه را از نظر وضعیت سلامت و انطباق، وصله‌های امنیتی و تعاریف آنتی ویروس بررسی می‌کند.

راه حل‌های NAC بسیار سازگار هستند و می‌توانند کنترل‌های دسترسی مختلف را اعمال کنند، از جمله بررسی‌های پیچیده تر بر اساس نقش کاربر، نوع دستگاه، مکان و غیره. آنها به مدیران شبکه اجازه می‌دهند تا دسترسی به بخش‌ها یا منابع شبکه‌ای خاص را مجاز یا رد کنند. علاوه بر این، سیستم‌های NAC می‌توانند به طور خودکار امتیازات دسترسی را محدود کنند یا یک دستگاه مشکوک را در صورت شناسایی تهدید یا نقض خط‌مشی قرنطینه کنند.

– تقسیم بندی شبکه

تقسیم بندی شبکه شامل تقسیم بندی شبکه‌ها بر اساس بخش، عملکرد یا برنامه است. با تقسیم یک شبکه به زیرشبکه‌های کوچک‌تر و قابل مدیریت‌تر، مدیران می‌توانند سیاست‌های امنیتی خاص متناسب با نیازها و مشخصات ریسک هر بخش را اعمال کنند. علاوه بر این، اگر یک عامل مخرب به یک بخش دسترسی پیدا کند، می‌توان از نفوذ جلوگیری کرد و از به خطر انداختن کل شبکه جلوگیری کرد.

پیاده‌سازی بخش‌بندی شبکه نه تنها شامل جداسازی فیزیکی منابع شبکه، بلکه پیکربندی دستگاه‌هایی مانند روترها و سوئیچ‌ها است که جریان ترافیک بین بخش‌ها را کنترل می‌کنند. فناوری‌هایی مانند فایروال‌ها و شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) معمولاً برای ایجاد زیرشبکه‌ها استفاده می‌شوند.

– اطلاعات امنیتی و مدیریت رویداد (SIEM)

سیستم‌های SIEM داده‌ها را از منابع مختلف در یک شبکه، مانند دستگاه‌های امنیتی، زیرساخت شبکه، سیستم‌ها و برنامه‌ها جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل می‌کنند. آنها گزارش‌ها و رویدادهای مرتبط با امنیت را جمع‌آوری می‌کنند، سپس آنها را پردازش، نرمال سازی و تجزیه و تحلیل می‌کنند تا نشانه‌های فعالیت مشکوک را شناسایی کرده و تهدیدات احتمالی را قبل از تبدیل شدن به حوادث امنیتی جدی مسدود کنند.

سیستم‌های SIEM همچنین قادر به تشخیص الگوهایی هستند که حملات سایبری پیچیده را نشان می‌دهند، که سایر روش‌های امنیتی معمولاً نادیده گرفته می‌شوند. آنها هشدارهای فوری در مورد حوادث احتمالی امنیتی ارائه می‌دهند و نظارت و تجزیه و تحلیل مستمر را انجام می‌دهند. راه‌حل‌های SIEM اغلب راه‌حل‌های هوش مصنوعی را برای افزایش قابلیت‌های تشخیص و پیش‌بینی تهدیدات آینده بر اساس الگوهای مشاهده‌ شده در خود جای می‌دهند.

– رمزگذاری

رمزگذاری یک روش حیاتی برای محافظت از حریم خصوصی و یکپارچگی داده‌ها در سیستم‌های مختلف از جمله شبکه‌ها است. متن ساده را به یک شکل رمزگذاری شده (متن رمز) تبدیل می‌کند که فقط توسط شخصی با کلید رمزگشایی صحیح قابل رمزگشایی و خواندن است. این کار تضمین می‌کند که حتی اگر عوامل مخرب داده‌ها را بدزدند، نمی‌توانند آن‌ها را رمزگشایی و سوء استفاده کنند. رمزگذاری برای محافظت از تراکنش‌های آنلاین، ارتباطات ایمیل و داده‌های ذخیره‌شده در دیسک‌های سخت، در فضای ابری یا دستگاه‌های تلفن همراه ضروری است.دو نوع اصلی رمزگذاری وجود دارد:

• رمزگذاری متقارن، که در آن از یک کلید هم برای رمزگذاری و هم برای رمزگشایی استفاده می‌شود.
• رمزگذاری نامتقارن که از یک جفت کلید عمومی و خصوصی مجزا استفاده می‌کند و ارتباطات اینترنتی را از طریق پروتکل های SSL/TLS ایمن می‌کند.

استاندارد رمزگذاری پیشرفته (AES) یک استاندارد رمزگذاری متقارن جهانی است که برای محافظت از اطلاعات طبقه بندی شده استفاده می‌شود و به مدیریت شیوه‌های رمزگذاری امنیتی کمک می‌کند.

– امنیت نقطه پایانی

امنیت Endpoint بر محافظت از نقاط پایانی مانند رایانه‌های رومیزی، لپ تاپ‌ها و دستگاه‌های تلفن همراه در برابر تهدیدات سایبری متمرکز است. این نقاط پایانی اغلب هدف حملات سایبری هستند زیرا مستقیماً به شبکه‌هایی که حاوی داده‌های حساس هستند متصل می‌شوند. امنیت نقطه پایانی فراتر از نرم افزار آنتی ویروس سنتی با ارائه حفاظت پیشرفته در برابر بدافزارها، حملات فیشینگ و تهدیدات پایدار پیشرفته (APT) است.

سیستم‌های امنیتی نقطه پایانی مدرن با سایر ابزارهای امنیتی ادغام می‌شوند تا رویکرد جامع‌تری برای حفاظت از اطلاعات و شبکه‌ها ارائه دهند. آنها سیاست‌های امنیتی را اعمال می‌کنند، دسترسی دستگاه‌ها به شبکه‌ها را مدیریت و کنترل می‌کنند و حتی دستگاه‌های در معرض خطر را ایزوله می‌کنند تا سطح حمله را به حداقل برسانند و از گسترش تهدیدات جلوگیری کنند. امنیت نقطه پایانی به ویژه امروزه که عصر دور کاری است، که در آن محیط شبکه دیگر محدود به یک مکان فیزیکی نیست، مهم است.

– امنیت بی‌سیم

امنیت بی سیم بر محافظت از شبکه‌های بی سیم در برابر دسترسی غیرمجاز و حملات سایبری تمرکز دارد. داده‌ها در این شبکه‌ها از طریق امواج رادیویی منتقل می‌شوند، که آنها را در برابر شنود بسیار آسیب پذیرتر از شبکه‌های سنتی و سیمی می‌کند. تهدیدهای کلیدی در امنیت بی سیم، تلاش برای دسترسی غیرمجاز، حملات انسان در وسط و بهره برداری از استانداردهای ضعیف رمزگذاری است.

برای کاهش این خطرات، پروتکل‌های امنیتی بی سیم مانند WPA2 (دسترسی محافظت شده از Wi-Fi 2) و نسخه جدیدتر آن، WPA3، برای رمزگذاری داده‌های ارسال شده از طریق شبکه‌های بی سیم استفاده می‌شود. علاوه بر این، امنیت بی سیم اقدامات احراز هویت قوی را برای تأیید هویت هر کاربری که تلاش می‌کند به شبکه دسترسی پیدا کند، اجرا می‌کند.

– امنیت ابری

امنیت ابری مجموعه‌ای از سیاست‌ها و رویه‌هایی است که از سیستم‌ها، داده‌ها و زیرساخت‌های مبتنی بر کلاود(Cloud) محافظت می‌کند. با افزایش رایانش ابری، نگرانی‌های امنیتی در محیط ابری نیز افزایش یافته است. تهدیدهای ابری شامل محافظت از دارایی‌های مبتنی بر کلاود، حریم خصوصی و امنیت داده‌ها، انطباق و جلوگیری از نقض داده‌ها، حملات DDoS و بدافزار است.

محیط‌های ابری بسیار پویا و مقیاس‌پذیر هستند که مجموعه‌ای از چالش‌های منحصربه‌فرد را برای کارشناسان امنیتی از جمله چند اجاره‌نشینی(multi-tenancy) و غیرمتمرکز کردن خدمات ابری ایجاد می‌کند. عملکردهای امنیتی ابری در یک مدل مسئولیت مشترک، که در آن هر دو ارائه‌دهنده خدمات ابری و مشتری به طور فعال در حصول اطمینان از رعایت پروتکل‌های امنیتی مشارکت دارند. این شامل استفاده از روش‌های رمزگذاری، سیستم‌های مدیریت هویت و دسترسی (IAM) و نظارت مستمر برای فعالیت‌های مشکوک است.

– امنیت برنامه

امنیت برنامه شامل اقداماتی برای محافظت از برنامه‌های کاربردی نرم افزاری در برابر تهدیدات سایبری و نقض داده‌ها است. از آنجایی که برنامه‌های کاربردی اغلب از طریق شبکه قابل دسترسی هستند، در برابر انواع مختلفی از حملات بسیار آسیب پذیر هستند. امنیت برنامه بر پیشگیری فعال از آسیب پذیری‌های امنیتی در تمام مراحل چرخه عمر توسعه نرم افزار، از طراحی گرفته تا استقرار و نگهداری، متکی است. مهمترین اصول امنیتی برنامه عبارتند از:

• اجرای شیوه‌های کدگذاری ایمن و بررسی منظم کد.
• استفاده از ابزارهای تست امنیتی خودکار، که نظارت مستمر را فراهم می‌کند.
• نصب فایروال برنامه‌های وب (WAF) برای نظارت و مسدود کردن ترافیک مخرب.
• استفاده از محافظت از خود برنامه زمان اجرا (RASP) برای شناسایی و کاهش تهدیدها در زمان واقعی.
• انجام به روز رسانی و وصله‌های منظم برای جلوگیری از سوء استفاده از آسیب پذیری‌ها.

نتیجه گیری

امنیت شبکه یک ستون موفقیت برای شرکت‌ها در عصر دیجیتال امروزی است. حفاظت از شبکه شما مبتنی بر رویکردی چند لایه است که شامل ترکیب فناوری‌های پیشرفته، برنامه ریزی استراتژیک و هوشیاری مستمر است. از فایروال‌ها و نرم افزارهای آنتی ویروس گرفته تا رمزگذاری، تقسیم بندی شبکه و نظارت بر امنیت ابری، امنیت شبکه طیف وسیعی از استراتژی‌ها را در بر می‌گیرد. مهمتر از همه، استفاده از انواع امنیت شبکه یک تلاش یکباره نیست، بلکه یک فرآیند مداوم است که سازمان‌ها را ملزم می‌کند که به طور مداوم خود را آموزش دهند و خود را با تهدیدات جدید سازگار کنند.